Holes in the Sky

‘Holes in the Sky’ is een tentoonstelling over het begin en het einde. Een persoonlijke tentoonstelling, die grote levensvragen oproept maar niet pretendeert de antwoorden te hebben. Het werk van Gabriel Lester wordt immers altijd uit verwondering geboren en is in uitingsvorm nooit eenduidig. 

Machinery of Me nodigde Gabriel Lester uit om nieuw werk te maken dat een betekenislaag zou toevoegen aan de locatie van de instelling; een voormalige machinekamer waarin oliegestookte verwarmingsinstallaties gebouwen op een kazerneterrein van warmte voorzagen. De uitnodiging resulteerde in twee nieuwe werken waaronder een monumentale, site-specifieke lichtinstallatie.

Starstruck
Machinery of Me toont kunst in een oude stookruimte, waar de geur van olie en het geluid van vallende druppels de verstilde ruimte ooit een bijna mystieke sfeer gaven. De installatie 'Starstruck' (2020) die Lester voor deze ruimte ontwikkelde is een visuele en auditieve ervaring die de verbeelding op vele manieren prikkelt, maar in de kern over sterfelijkheid gaat. Water breekt een laag olie open waardoor het licht zich een weg naar buiten baant, om vervolgens weer in een zwart gat te worden opgeslokt. Een intrigerend fenomenologisch schouwspel waar de bezoeker tijdelijk onderdeel van uitmaakt. Als een voortdurend ontstaan en vergaan wijst het werk ons op het begin en het onvermijdelijke einde. Maar stel je onze levens voor als korte flitsen in een eeuwig heelal, verenigd in het lot, als sterren aan het firmament. In dat perspectief roept het werk ook ontroering op en biedt het troost. Na zijn eerste succes met 'How to Act' (1997-2014) ruim twintig jaar geleden, ontwikkelde de kunstenaar met 'Starstruck' na lange tijd weer een echte lichtinstallatie die als een echo in de ruimte resoneert. 

The End
Hoe zou je ertegenover staan als je gedoemd zou zijn tot eeuwige herhaling, als er geen einde zou zijn? In Gabriel Lesters videowerk 'The End' (2020, een re-edit van het werk AEON, in 2017 getoond in het Groninger Museum) volgen we een zwarte touringcar die als een donker gedaante een bos bij nacht doorkruist. In het licht van de koplampen flitsen bomen voorbij, als een spiegel tekenen talloze stammen zich af tegen glimmend zwart blik. The End vestigt de aandacht op het einde als eeuwige wederkerigheid, voortkomend uit het boeddhistische principe dat mensen blijven ronddolen tot ze volledig opgaan in het nu. Een terugkerend onderwerp in het werk van Lester dat ontstaat vanuit een persoonlijke fascinatie en geen uitsluitsel geeft maar aanzet tot denken.

Over Gabriel Lester
Het oeuvre van Gabriel Lester (Amsterdam, 1972) bestaat uit films, sculpturen, installaties en performatief werk. Het gaat zelden om één expliciete boodschap of één specifiek idee maar komt veeleer voort uit Lesters verlangen om verhalen te vertellen en omgevingen te creëren die op hun beurt zelf een narratief veronderstellen. Zijn werk kan gezien worden als een voorstel voor een manier waarop je je tot de wereld kunt verhouden.

Lester werd opgeleid aan de Akademie voor Kunst en Vormgeving St. Joost in Breda (1994-1995) en aan Hogeschool Sint-Lukas in Brussel (nu LUCA School of Arts) (1995-1996). Hij vervolgde zijn studie aan de Rijksakademie van beeldende kunsten in Amsterdam (1999-2000) en ISCP (International Studio and Curational Program) in New York (2005-2006). Tentoonstellingen van Lesters werk waren te zien in onder meer De Appel (Amsterdam), Bonner Kunstverein (Bonn), El Museo de Arte Moderno (Buenos Aires), Ryan Lee Gallery (New York), Museum Boijmans Van Beuningen (Rotterdam), Groninger Museum, de 55ste Biënnale van Venetië en DOCUMENTA 13 (Kassel).

Curatoren: Maarten Verweij en Rieke Righolt
Productie: artvark projects
AV: Revolute

De tentoonstelling is mogelijk gemaakt door bijdragen van het Mondriaan Fonds en de Provincie Gelderland.